Również kolejna z powieści George’a Orwella jest parabolą, która w alegorycznym ujęciu – poprzez ukazanie historii z angielskiego folwarku – ujawnia mechanizmy systemu totalitarnego. Właściciel farmy, pan Jones, podczas jednego z wieczornych obchodów zapomina o dokładnym zamknięciu drzwi kurników i dzięki temu odbywa się walne zgromadzenie zwierząt, któremu przewodniczy świnia o imieniu Major. W pięknych słowach kreśli ona obraz „lepszego świata”, jakim ma szansę stać się folwark po niezbędnej ku temu rewolucji. W owym świecie zwierzęta same na siebie pracują, nikt ich nie wykorzystuje, nie zmusza do harówki ponad siły, wszyscy mają pod dostatkiem jadła i wiele wolnego czasu. Po upływie trzech dni od zebrania Major umiera, a jego dzieło zaczynają kontynuować inne świnie – Snowball oraz Napoleon. Zwierzęta, wierzące w lepsze jutro, są im ślepo posłuszne. Pan i pani Jones zostają przegnani, folwark zmienia nazwę z „dworskiego” na „zwierzęcy”, a zwierzęta zaczynają wieść nowe życie. Okazuje się jednak, że w nowym ustroju, nie wszystkie zwierzęta są sobie równe, jak wcześniej obiecywały świnie. To właśnie one zagarniają dla siebie coraz więcej przywilejów i ograniczają prawa innych zwierząt – między innymi prawo do wieców i do głosowania nad planem prac. Pozostali mieszkańcy, skupieni na pracy i łudzeni obietnicami lepszego bytu, nie protestują, a dyktatura Napoleona sprawia, że bezwolnie poddają się rozporządzeniom świń.
Głównym narzędziem sprawowania władzy staje się rozbudowany system policyjnego nadzoru nad mieszkańcami. W folwarku rolę policji pełnią odpowiednio wyszkolone przez Napoleona psy, które wykonują każdy rozkaz przywódcy.
W ten sposób wolność zwierząt zostaje ograniczona i podporządkowana władzy warstwy uprzywilejowanej. Głoszone ideały i marzenia o szczęśliwszym życiu uśpiły czujność zwierząt. Kiedy przekonano się, że rzeczywistość odbiega od wymarzonej wizji, system był już na tyle rozwinięty i ukorzeniony, że o łatwym przywróceniu właściwych relacji nie można już było myśleć. Dzięki temu można przekonać się, że zagrożenie totalitaryzmem dotyczy wręcz każdego społeczeństwa. Uniwersalna wymowa dzieła uzyskana dzięki parabolicznej strukturze sprawia, że staje się ono ostrzeżeniem dla wszystkich niezależnie od systemu w którym aktualnie żyją.
antyutopie 